Afgelopen weekend was sporthal Landstede in Zwolle het decor voor de NK met een flinke afvaardiging uit Veenendaal. Maar liefst 6 SKF’ers maakten hun opwachting op het grootste toernooi van het jaar, stuk voor stuk met als doel zichzelf te verbeteren en het maximale eruit te halen.

Oudgediende Brenda Vonk trof een jong talent in de 1^e ronde in de persoon van Faya Vooijs. Op papier een prima loting en aanvankelijk leek Brenda ook gemakkelijk met de zege weg te lopen. Faya had veel moeite met de service-ontvangst en vrij snel stond er een 3-0 voorsprong op het bord. Faya knokte zich echter knap terug uit deze ogenschijnlijk geslagen positie en ging steeds beter spelen. Ze sleepte er zelfs een beslissende game uit waarin de verschillen heel klein waren. Brenda wist de partij uiteindelijk net met 11-9 in de 7^e game te winnen en zo toch de 2^e ronde te bereiken. Daarin trof ze met Karlijn van Lierop een meer gevestigde naam in de top van het damestafeltennis en lagen de verhoudingen nu ook anders. Karlijn speelde sterk en kon Brenda haar wil opleggen. Ditmaal was het de SKF’er die tegen een 0-3 achterstand aankeek maar ook nu was het daarmee niet gedaan. Brenda pakte de vierde game namelijk maar moest daarna toch haar meerdere erkennen. Een keurig optreden, dat wel.

Robin Klomp had een veel pittigere loting in Esmee van Marwijk. De dame van Scylla speelt al jaren mee op het hoogste niveau in Nederland en was op papier een paar maatjes te groot. Desondanks speelde Robin een zeer verdienstelijke partij en kon ze heel behoorlijk mee. Met name op de beslissende momenten was Esmee echter scherper en kon ze daarom de games iets makkelijker naar zich toe halen. De 4-1 uitslag was daarom niet onverwacht maar een mooie ervaring voor Robin.

De grote troef van SKF, Melanie Bierdrager, opende het NK sterk met een simpele 4-0 zege op Vera van Boheemen. In een partij waarin ze geen moment in de problemen kwam speelde ze geconcentreerd en liet ze zien waarom ze als 4^e stond ingeschaald. In de 2^e ronde wachtte er wel een pittige opgave met Dobrila Jorguseska. De dames kennen elkaar goed en stonden recent in de competitie ook nog tegenover elkaar maar de verschillen zijn klein en de partijen kunnen vaak beide kanten op. Ook nu werden games over en weer gewonnen, werden goede games afgewisseld met mindere en ging de strijd lang gelijk op. Toen Melanie een 1-2 achterstand om had weten te draaien in een 3-2 voorsprong, daarbij ook goed spelend, leek Dobrila rijp voor de sloop en zagen de supporters op de tribune dat het er goed uit zag. Uit het niets glipte de zesde game echter uit handen van Melanie en moest er een beslissende 7^e game aan te pas komen om te bepalen wie er op zondag in de kwartfinale zou mogen verschijnen. Een zwakke fase in het midden van deze game zorgde voor een aantal punten verschil in het nadeel van de SKF’er en bij een achterstand van 9-3 leek het een kansloos verhaal. 9-3 werd echter 10-6 en de vier bijbehorende matchpoints werden tot grote vreugde weggewerkt door Melanie. Plots gloorde er toch nog hoop. Helaas lukte het haar niet om daarna door te drukken want Dobrila pakte de volgende twee punten en ging zo met de zege aan de haal. Melanie was uiteraard niet tevreden maar ze kan terugkijken op een prima toernooi.

De laatste dame in het hoofdschema, Xijin Zheng, kende een dag van uitersten. Haar eerste ronde tegen Nadia Huizer had niet veel om het lijf; ze was simpelweg veel sterker dan haar tegenstander en won eenvoudig met 4-0. In de 2^e ronde moest ze juist tegen een zeer sterke speelster, Sanne de Hoop, en haalde ze juist haar niveau totaal niet. Ditmaal stond ze aan de verkeerde kant van een ruime 4-0 score. Volgend jaar hopelijk beter.

Bij de heren had Emanuel Martins Ferreira een vrij zware tegenstander geloot in de 1^e ronde. Jochem de Hoop was de opponent en het niveauverschil kwam in de partij ook vrij snel naar voren. Jochem was heel steady, maakte weinig fouten en stond er op de belangrijke momenten en voor Emanuel was het een te pittige opgave om dat te doorbreken. Hij verloor uiteindelijk met 4-1, wat zeker geen schande is maar waar ook niet veel meer in had gezeten.

Voor Pieter van den Berg was Brent Ronde wederom de klus in de 1^e ronde, net als vorig jaar. Zeker geen makkie maar wel een wedstrijd met perspectief. Pieter opende de wedstrijd sterk en speelde een paar goede games achter elkaar. Helaas voor hem won hij slechts een van de eerste drie games, mede omdat het op de beslissende momenten telkens net niet goed viel voor de Veenendaaler. Na een zwakke vierde game stond er dus een 3-1 achterstond op het scorebord en was de frustratie begrijpelijk omdat het gezien de verhoudingen minimaal gelijk had moeten staan op dat moment. Hij wilde zich nog eenmaal oprichten maar het leek ook in de vijfde game op niks uit te draaien en Brent ging steeds beter spelen. Vanaf 8-3 echter kwam de klad erin bij de jonge speler van Smash en kwam Pieter stukje bij beetje terug in de game. Hij wist zelfs een paar matchpoints te overleven en kwam terug tot 10-10. Tekenend voor de wedstrijd was dat een gamepoint ook nu niet aan hem besteed was en de game alsnog verloren ging met 13-11. Zeker geen slechte wedstrijd maar de 4-1 nederlaag deed geen recht aan de verhoudingen.

Floris Zur Muhlen was van tevoren zeer kansrijk om een eind te komen. Als 8^e ingeschaald wees de loting uit dat hij begon tegen Patrick Bruijne en daar wist hij wel raad mee. Hij speelde degelijk en was simpelweg een maatje te groot. Met een vlotte 4-0 kon hij weer gaan zitten.
Z’n wedstrijd in de 2^e ronde was aanmerkelijk moeilijker, tegen Colin Rengers. Hij had nog nooit van deze tegenstander weten te winnen maar met de vorm zat het de laatste weken goed en de verwachtingen waarom daarom hooggespannen. Floris begon sterk aan de wedstrijd en had een beetje pech dat hij de eerste game niet wist te winnen. Toen hij de tweede game wel won en de stand weer gelijk had getrokken ging het publiek er eens goed voor zitten. De spelers hielden elkaar in evenwicht en er zaten regelmatig mooie rally’s bij, maar vanaf halverwege de derde game gingen die rally’s bijna niet meer de kant van Floris op. Het lukte hem niet genoeg om z’n tegenstander zijn wil op te leggen en telkens kon hij onder de druk vandaan spelen. Steeds moedelozer kon Floris zich ook niet meer oprichten en verloor hij de partij helaas met 4-1. Uiteraard zeer teleurgesteld maar volgend jaar zal hij er zeker weer staan.

Waar in het enkelspel de uitslagen niet geweldig waren geweest had het dubbelspel wel reden gegeven om te juichen. Floris en Pieter openden hun campagne tegen Mark Hankel/Kaj Ronde en wonnen deze gemakkelijk in drie games. In de kwartfinale stuitten ze toen op het als 2^e geplaatste duo Gabrielius Camara/Jochem de Hoop. Op papier een te sterke tegenstander maar in de wedstrijd bleek dat de SKF’ers meer dan goed mee konden en ze wisten de partij tot een beslissende vijfde game te brengen. Hierin kwam ze zelfs op een 8-6 voorsprong en leek de winst voor het grijpen maar helaas konden ze het net niet over de streep trekken. Met 9-11 moesten ze toch de overwinning aan hun tegenstanders laten. Teleurgesteld maar even later ook wel trots op de gespeelde partij konden ze terugkijken op een geslaagd dubbel.

Brenda en Melanie deden er nog een schepje bovenop want hun dubbel was nagenoeg onverslaanbaar. Ze wonnen eerst eenvoudig van het duo Kimberly ’t Hooft/Vicky Schijven en schoven daarna ook het koppel Tanya Misconi/Xijin Zheng met duidelijke cijfers aan de kant. Hierdoor was de halve finale al bereikt en mochten ze op zondag terugkomen om te proberen de finale te halen. Tegenstanders waren het 1^e geplaatste dubbel Shuohan Men/Dobrila Jorguseska. Tot ieders verbazing liepen onze dames zeer gemakkelijk over dit sterke koppel heen en stonden ze zomaar in de finale om de titel in het dubbelspel. Hierin moest worden afgerekend met ex-SKF’er Tali Cohen die samen met Sanne de Hoop dubbelde. Melanie en Brenda speelde opnieuw een hele goede wedstrijd en hadden de eerste drie games allemaal kunnen winnen, zij het niet dat de tweede game met 13-15 naar de tegenstanders ging. Wellicht ging daarna de vermoeidheid een rol spelen maar Tali en Sanne gingen beter spelen en onze dames vervaagden iets meer en konden het niet meer bijbenen. Met 11-7 in de vijfde game moesten ze het onderspit delven maar overheerste natuurlijk de trots op een zilveren medaille. Gefeliciteerd!